Για να κατανοήσεις το κυπριακό κρασί, πρέπει πρώτα να κοιτάξεις κάτω, στο ίδιο το έδαφος. Κάτω από τα αμπέλια της Κύπρου κρύβεται ένα γεωλογικό θαύμα. Το οφιολιθικό σύμπλεγμα του Τροόδους, μια οροσειρά που αναδύθηκε από τα βάθη του ωκεανού πριν από 90 εκατομμύρια χρόνια. Εκεί, σε εδάφη από ασβεστόλιθο, σχιστόλιθο, άργιλο και ηφαιστειογενή πετρώματα, οι ρίζες των αμπελιών βυθίζονται βαθιά, απορροφώντας την ιστορία της Κύπρου. Ενός νησιού γεννημένου από τη φωτιά και τη θάλασσα.
Η Κύπρος φιλοξενεί μερικούς από τους πιο ψηλούς αμπελώνες της Ευρώπης, που σκαρφαλώνουν πάνω από τα 1.500 μέτρα στα βουνά του Τροόδους. Σε αυτά τα υψόμετρα, το Ξυνιστέρι ωριμάζει αργά, δροσισμένο από τα ορεινά μελτέμια, και δίνει κρασιά με κοφτερή φρεσκάδα και ορυκτότητα. Οι πεζούλες από ασβεστόλιθο κρατούν ρίζες που συχνά ξεπερνούν τον αιώνα ζωής, αμπέλια άθικτα από τη φυλλοξήρα. Στην Πιτσιλιά, το Γιαννούδι ευδοκιμεί σε γρανιτικά εδάφη, ενώ το Μαραθεύτικο βρίσκει δομή και μπαχαρικό σε σχιστόλιθο και άργιλο.
Ο συνδυασμός υψομέτρου, γεωλογίας και μεσογειακού ήλιου δημιουργεί μια μοναδική υπογραφή terroir. Οι μέρες του καυτού φωτός μετριάζονται από τις δροσερές νύχτες, κλειδώνοντας οξύτητα και άρωμα στα σταφύλια. Είναι αυτή η ένταση, ανάμεσα στη ζέστη και τη δροσιά, την πέτρα και τον ουρανό, είναι που δίνει στα κυπριακά κρασιά τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.
Αυτό που κάνει σήμερα την Κύπρο ξεχωριστή δεν είναι μόνο το terroir, αλλά και η καινοτομία. Νέοι οινοποιοί, με σπουδές στο εξωτερικό, συνδυάζουν την επιστήμη με την κληρονομιά. Οι αμφορείς , τα πήλινα πιθάρια, επιστρέφουν στα οινοποιεία, επιτρέποντας μια φυσική μικρο-οξυγόνωση που δεν μπορεί να μιμηθεί το ανοξείδωτο ατσάλι. Την ίδια στιγμή, οι ελεγχόμενες ζυμώσεις και τα εργαλεία ακριβείας στη γεωργία φέρνουν εξαιρετικά αποτελέσματα.
Η ελάχιστη παρέμβαση, η βιολογική καλλιέργεια και οι αυτόχθονες ζυμώσεις δεν είναι πια μόδα, αλλά συνειδητές επιλογές.
Το κυπριακό terroir είναι επίσης μια σκηνή πειραματισμού. Παμπάλαια κλήματα, πάνω από εκατό ετών, διατηρούνται ως ζωντανές βιβλιοθήκες βιοποικιλότητας. Ταυτόχρονα, η κλιματική αλλαγή αναγκάζει την αμπελουργία να προσαρμοστεί.
Τα κρασιά που γεννιούνται από αυτό το terroir και την καινοτομία αρχίζουν να ξεχωρίζουν διεθνώς. Οι κριτικοί τα περιγράφουν ως «αυθεντικά», «χαρακτηριστικά», «μοναδικά». Δεν μιμούνται στυλ άλλων οινοπαραγωγών περιοχών αλλά μιλούν με τη δική τους προφορά, μια μεσογειακή διάλεκτο ριζωμένη στη γεωλογία και ξαναγεννημένη μέσα από τη δημιουργικότητα του ανθρώπου.
Το κυπριακό κρασί σήμερα είναι ταυτόχρονα αρχαίο και σύγχρονο. Κάθε ποτήρι κουβαλά τη μνήμη ενός νησιού που παράγει κρασί εδώ και 5.500 χρόνια, Δοκιμάζοντας κυπριακό κρασί σημαίνει δοκιμάζεις όχι μόνο τον καρπό του αμπελιού, αλλά και τη δύναμη της κουλτούρας, τα στρώματα της γης, και το όραμα των οινοποιών που αφήνουν τη γη να μιλήσει με τη δική της φωνή.
