Στην υγειά μας, Cheers! Το κάνουμε συχνά, σχεδόν ως αντανακλαστική δράση, και όχι μόνο, αλλά είναι μια χειρονομία που μας συνοδεύει στις πιο ξεχωριστές γιορτές μας και σε εκείνα τα βράδια που νιώθουμε άνετα, ευγνώμονες και με καλή παρέα. Συνήθως ακολουθείται από ένα χαμόγελο και μερικές φορές από κάποια συναισθηματικά λόγια. Σχεδόν πάντα συζευγνύεται στον πληθυντικό και που συνεπάγεται την αίσθηση της ένωσης, της κοινής εμπειρίας μοναδικών στιγμών και της περαιτέρω ενίσχυσης του δεσμού με τους ανθρώπους γύρω μας.
Είναι επίσης από εκείνες τις ενέργειες που τις περισσότερες φορές πραγματοποιούμε χωρίς να σκεφτόμαστε περαιτέρω, ως κληρονομική παράδοση, κάτι που βλέπαμε στους μεγαλύτερους σε όλη μας τη ζωή αλλά δεν ξέραμε πραγματικά από πού προέρχεται.
Αρκετές ιστορίες και θρύλοι περιστρέφονται γύρω από αυτή τη δημοφιλή πράξη που, αν και έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα και είναι μια χειρονομία που εμφυτεύεται σε πολλές χώρες σε όλες τις ηπείρους, η προέλευσή της χρονολογείται αρκετούς αιώνες πίσω.
Μεταφερόμαστε στην αρχαιότητα, μια εποχή που, ως γνωστόν, η δηλητηρίαση ήταν η καθημερινότητα και ήταν ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους για να απαλλαγούμε από ορισμένους ανεπιθύμητους εχθρούς. Έτσι, οι Έλληνες άρχισαν να εισάγουν μια νέα χειρονομία στις γιορτές και τα γεύματά τους. Τσούγκριζαν τα ποτήρια τους μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο ώστε το υγρό να αναμειγνύεται μεταξύ τους λόγω της δύναμης και της έντασης με την οποία το έκαναν. Αυτό ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι το ποτό δεν ήταν δηλητηριασμένο, Επομένως έγινε χειρονομία εμπιστοσύνης για τους θαμώνες και σίγουρα ένας επιπλέον τρόπος σύνδεσης του ποτού με την ευτυχία.
Μια άλλη ιστορία έχει να κάνει με τις 5 αισθήσεις. Λέγεται ότι ο Διόνυσος, ο Θεός του Κρασιού, οργάνωσε ένα εντυπωσιακό συμπόσιο για να ευχαριστήσει όλες του τις αισθήσεις μαζί με τους υπόλοιπους θεούς. Από την πρώτη στιγμή παρατήρησε τη φωτεινότητα, την καθαριότητα και τις αποχρώσεις του κρασιού μέσα από το ποτήρι. Με την όσφρησή του επίσης ανακάλυψε τα αρώματα του κρασιού που αργότερα γεύτηκε και χάιδεψε με τη γλώσσα και τον ουρανίσκο του. Η αίσθηση που είχε μείνει για να ικανοποιήσει ήταν η ακοή. Ο Διόνυσος αναρωτήθηκε πώς μπορούσε να ακούσει το κρασί και τότε ήταν που σκέφτηκε το τσούγκρισμα, Από τότε σε όλες τις γιορτές, ο κόσμος που μαζευόταν για να απολαύσει το κρασί έπρεπε να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους μεταξύ τους για να ακουστεί ο ήχος που δημιουργούσε το ποτήρι, το ξύλο, ο πηλός ή το μέταλλο.
Αλλά δεν είναι όλα χαρά γύρω από την πράξη του τσουγκρίσματος αφού για τους προληπτικούς απαγορεύεται να τσουγκρίζουν άδεια ποτήρια γιατί θα έχουν κακή τύχη.
Έτσι γεμίστε ένα ποτήρι κρασί, τσουγκρίστε με την παρέα σας και δημιουργήστε υπέροχες και αξέχαστες στιγμές.
