Το κρασί μαζί με την αγάπη είναι μέρος των απολαύσεων της ζωής. Το κρασί σχετίζεται με τις αισθησιακές απολαύσεις και η κατανάλωση του ανήκει στην κουλτούρα του ερωτισμού.
Ο Ευριπίδης έλεγε «όπου δεν υπάρχει κρασί, δεν υπάρχει αγάπη».
Το κρασί και η αγάπη είναι ένας ιστορικός συνδυασμός. Ο Διόνυσος ήταν ο θεός της θεϊκής τοξικομανίας και απόλαυσης. Οι γυναίκες ήταν οι πιο πιστοί οπαδοί του θεού. Υποστηρικτής των απολαύσεων, απολάμβανε μια πολύ διακριτική ζωή στις αρχαίες ιστορίες. Οι πιο διάσημες κατακτήσεις του ήταν η θνητή Αριάδνη και η θεά της αγάπης, η Αφροδίτη.
Ο συνδυασμός αγάπης και μέθης είναι σχεδόν τόσο παλιός όσο το ίδιο το κρασί. Τα Όγδοα, παιχνίδια που προέρχονταν από τη Μεγάλη Ελλάδα, ήταν ερωτικές-Διονυσιακές τελετές που συνίσταντο στην κατανάλωση τόσων ποτηριών κρασιού όσο τα γράμματα που αποτελούσαν το όνομα του αγαπημένου.
Έτσι, το Ελληνικό συμπόσιο, το οποίο αρχικά χρησιμοποίησε το κρασί για τη φιλοσοφία, κατέληξε να σεξουαλικοποιείται στη Ρώμη. Ο Ρωμαίος ποιητής Ovid το είχε προβλέψει με την φράση του «Με αγάπη, το κρασί γίνεται φωτιά».
Στην Παλαιά Διαθήκη το αμπέλι είναι σύμβολο της γονιμότητας αλλά και της ανθρώπινης αναπαραγωγής. Στην εβραιοχριστιανική παράδοση, το κρασί αντιμετωπίζεται θετικά ως δημιουργός ενώσεων αλλά στο κεφάλαιο του Λωτ και των θυγατέρων του δείχνει πώς η υπερβολική κατανάλωση κρασιού οδηγεί σε «ακάθαρτες» πράξεις.
Συνεχίζοντας στην ιστορία του ερωτισμού του κρασιού, η Περσική ποίηση του Omar Khayam υποδηλώνει τον ηδονισμό του κρασιού και της αγάπης.
Στο Μεσαίωνα, βρίσκουμε πώς ο Juan Ruiz, Αρχιερέας της Hita, στο The Book of Good Love, μας λέει πώς η Αφροδίτη και ο Βάκχος είναι αχώριστοι ερωτικοί σύντροφοι.
Ο Giacomo Casanova στο Histoire de ma vie επιλέγει τα καλύτερα κρασιά για να κερδίσει τις γυναίκες. Το κρασί είναι στενά συνδεδεμένο με το φαντασιακό της απόλαυσης του 18ου αιώνα και, από αυτό, ορίζεται ο κοινωνικός ρόλος που έχει σήμερα.
O Εduardo Galeano πιο πρόσφατα έχει πει «Είμαστε όλοι θνητοί, μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι κρασί».
Σήμερα ξέρουμε να εκτιμάμε σωστά το κρασί, πίνοντας λίγο αλλά καλά, απολαμβάνοντας πραγματικά το κρασί.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι, όταν μοιραζόμαστε ένα μπουκάλι κρασί με ένα άλλο άτομο πολλαπλασιάζουμε τις αισθήσεις μας και τα συναισθήματά μας μπορούν πραγματικά να εκφραστούν καλύτερα και πιο ειλικρινά.
Ο χρόνος σταματά όταν μοιραζόμαστε ένα μπουκάλι κρασί, επιτρέποντάς μας να μιλάμε για πράγματα που συνήθως χάνονται στην πίεση της ημέρας.
