Από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με το κρασί, στις συναναστροφές μου ρωτάω τον κόσμο, πόσα θα ήταν πρόθυμος να πληρώσει για ένα κρασί. Οι περισσότεροι λένε 10-20 ευρώ, πολλοί κάτω από τα 10 ευρώ, πιο λίγοι αλλά με αυξητικό ρυθμό 20-30 ευρώ και πολύ πιο λίγοι αγοράζουν ένα κρασί πάνω από 30 ευρώ. Στην ιδιά ερώτηση πόσα θα ξόδευαν για ένα γεύμα, οι τιμές διπλασιάζονται η και τριπλασιάζονται. Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ότι ο κόσμος είναι διατεθειμένος και ξοδέψει κάτι περισσότερο για πιο ποιοτικά τρόφιμα και ευτυχώς αυτό συμβαίνει και με το κρασί έστω και με λίγο πιο αργούς ρυθμούς.
Τι κάνει ένα κρασί όμως πιο ποιοτικό από ένα άλλο; Υπάρχουν 2 κύριοι λόγοι. Ο ένας είναι η αμπελουργία, δηλαδή ο τρόπος καλλιέργειας των σταφυλιών και ο άλλος η οινοποίηση δηλαδή η μετατροπή των σταφυλιών σε κρασί. Για παράδειγμα η χαμηλή στρεμματική απόδοση στην αμπελουργία και οι σύγχρονες τεχνικές στην οινοποίηση, έχουν αυξήσει την ποιότητα του κρασιού. Ειδικά στην Κύπρο τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε δει μια αλματώδη αύξηση στην ποιότητα.
Παρόλα αυτά η τιμή δεν είναι ένας παράγοντας που κρίνει ένα ποιοτικό κρασί. Είναι μια ένδειξη ποιότητας μόνο όταν συγκρίνονται 2 παρόμοια κρασιά της ίδιας εσοδείας. Η τιμή αντικατοπτρίζει επίσης την ηλικία, τη σπανιότητα και το αν προέρχεται από έναν γνωστό παραγωγό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ένας άγνωστος, μικρός παραγωγός δεν παράγει κρασιά παρόμοιας ποιότητας και σε καλύτερες τιμές.
H σχέση ποιότητας και τιμής (Value for money) είναι αυτό που ψάχνουν οι περισσότεροι καταναλωτές. Αν ένα κρασί που στοιχίζει 10 ευρώ έχει καλή γεύση με παρόμοιο κρασί, ίδιας εσοδείας που στοιχίζει 20 ευρώ τότε είναι καλό κρασί σε καλή τιμή. Αν ένα κρασί στοιχίζει 4 ευρώ και δεν πίνετε τότε είναι κακή η τιμή του. Τα ποιοτικά κρασιά κοστίζουν περισσότερο από τα μη ποιοτικά κρασιά. Οι μέθοδοι καλλιέργειας και οινοποίησης είναι ακριβότερες και επομένως δεν θα βρείτε ποιοτικό κρασί σε πολύ χαμηλή τιμή. Ωστόσο, και υπάρχουν πολλά παραδείγματα, ένας κακός, αλλά άπληστος, παραγωγός μπορεί να χρεώσει πολύ περισσότερο από ότι πραγματικά αξίζει το κρασί του παρουσιάζοντας και μια ιστορια-παραμυθι πίσω από αυτό για να πείσει τον καταναλωτή.
Οι οινοποιοί μπορούν να επιλέξουν να παράγουν τα κρασιά τους φθηνά ή ακριβά. Θα μπορούσαν να κάνουν το κρασί τους χρησιμοποιώντας χαμηλές αποδόσεις και όχι μεγαλύτερες ποσότητες υψηλού όγκου, για να διασφαλίσουν τη χρήση των πιο γεμάτων αρωματικών σταφυλιών. Μπορεί να συγκομίσουν και να κάνουν διαλογή με το χέρι (υψηλό κόστος εργασίας) και όχι με μηχανή για να είναι πιο επιλεκτικοί. Θα μπορούσαν να φτιάξουν το κρασί τους σε συγκεκριμένους κάδους ή καινούργια δρύινα βαρέλια. Όλα αυτά τα πρόσθετα έξοδα θα ανακτηθούν στην τελική τιμή πώλησης του κρασιού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένα κρασί από έναν ποιοτικό παραγωγό θα είναι πάντα πιο ακριβό από ένα κρασί μαζικής παραγωγής.
Στην Κύπρο παράγουμε πολύ καλά κρασιά σε σχέση ποιότητας και τιμής. Ίσως και τα πιο καλά. Σχεδόν όλοι οι παραγωγοί στην Κύπρο, κάνουν συγκομιδή και διαλογή με το χέρι, κάτι που δεν γίνεται σε αντίστοιχης τιμής κρασιά από το εξωτερικό. Είμαι σίγουρος ότι τα επόμενα χρόνια θα βγάλουμε μεγάλα κρασιά που θα μπορούν να συγκριθούν με μεγάλα ονόματα του εξωτερικού.
