Προσπαθώντας να δούμε τις δυνατότητες στην φιλοσοφία του κρασιού και ειδικότερα στην αισθητική του ως έργο τέχνης, έχουμε δύο πεδία ανάλυσης που πρέπει να λάβουμε σοβαρά και τα δυο για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα.
α) Την ανάλυση της αντίληψης και της κρίσης του κρασιού δηλαδή την εμπειρία, δοκιμή, περιγραφή και αξιολόγηση και β) την ανάλυση της παραγωγής κρασιού. Τα δύο αυτά πεδία της γεύσης και της παραγωγής είναι πολύ στενά συνδεδεμένα.
Παρόλα αυτά χρησιμοποιούμε μόνο το ένα πεδίο ανάλυσης με αποτέλεσμα να παραμελούμε, εν μέρει ή εντελώς, την εμπειρία της δημιουργίας δηλαδή του σχεδιασμού και της παραγωγής του κρασιού θεωρώντας πως το ένα καλύπτει το άλλο.
Είναι σαν η παραγωγή κρασιού να θεωρείται φιλοσοφικά λιγότερο σημαντική, ή αισθητικά λιγότερο σχετική, από την εμπειρία της γευσιγνωσίας και αυτό είναι λάθος. Η δημιουργία του κρασιού αρχίζει με την φιλοσοφία, σκέψεις, ευαισθησίες και ερεθίσματα του παραγωγού και τελειώνει την στιγμή που το βάζει ο δοκιμαστής στο στόμα του. Η μήπως όχι;
