Ο πίνακας The walk του Marc Chagall είναι ένα φωτεινό και γεμάτο ζωντάνια έργο που αποπνέει χαρά, ελευθερία και αγάπη. Ζωγραφισμένος το 1917-1918, κατά τη διάρκεια της παραμονής του καλλιτέχνη στη Ρωσία, απεικονίζει τον ίδιο τον Chagall με τη σύζυγό του Bella, να αιωρείται ελαφρά στον αέρα σαν να είναι απαλλαγμένη από τους νόμους της βαρύτητας.
Ο Chagall στέκεται στο έδαφος, κρατώντας το χέρι της Bella, η οποία κυριολεκτικά «πετάει» στον ουρανό. Αυτός ο ποιητικός και ρομαντικός τρόπος αναπαράστασης της αγάπης τους εκφράζει την απόλυτη χαρά και την ελευθερία που βρίσκουν ο ένας στον άλλον. Η Bella, που αιωρείται με χάρη και ελαφρότητα, μοιάζει με σύμβολο της αγάπης που υπερβαίνει τα υλικά όρια και απελευθερώνει την ψυχή.
Κάτω αριστερά στον πίνακα, ένα μπουκάλι κρασί και ένα ποτήρι τοποθετημένα σε ένα τραπέζι προσδίδουν μια νότα γήινης απόλαυσης στη σύνθεση. Η παρουσία του κρασιού δείχνει την εκτίμηση των απλών, καθημερινών απολαύσεων και ενσαρκώνει την ιδέα ότι η αγάπη και η ευτυχία δεν είναι μόνο αιθέριες, αλλά μπορούν να βρεθούν και στις μικρές χαρές της ζωής.
Ο Chagall συνδυάζει την υπερβατική φύση της αγάπης με την απλή απόλαυση της ζωής, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου η πραγματικότητα και η φαντασία γίνονται ένα. Το κρασί στο The walk είναι ένα στοιχείο που γειώνει το ονειρικό τοπίο του πίνακα, υπενθυμίζοντας ότι ακόμη και στα πιο αιθέρια όνειρα, η απόλαυση της ζωής παραμένει κάτι το ουσιαστικό και πολύτιμο.
Αν κοιτάξουμε προσεκτικά τον πίνακα, θα δούμε πώς η ενέργεια της σκηνής ρέει αβίαστα από τη γη προς τον ουρανό. Ο Chagall, με το χαμόγελό του, μοιάζει να απολαμβάνει αυτήν την αλχημεία, σαν να κρατά στα χέρια του το κλειδί για την απόλυτη ευτυχία. Η Bella πετάει, γεμάτη χάρη, αλλά πάντα παραμένει συνδεδεμένη μαζί του, όπως κι εκείνος με το έδαφος, τον τόπο όπου βρίσκονται το τραπέζι, το κρασί και όλα όσα τους ενώνουν με τη ζωή.
Το κρασί, όπως και η αγάπη, μεταμορφώνεται σε κάτι μαγικό όταν το μοιράζεσαι. Δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκεται εκεί, στο κάτω αριστερό μέρος του πίνακα, διακριτικά, αλλά ουσιαστικά. Είναι η σιωπηλή υπενθύμιση πως, ακόμη και όταν όλα μοιάζουν αιθέρια και μακρινά, η απόλαυση μιας στιγμής, ενός ποτηριού κρασιού, μπορεί να μας γειώσει και να μας θυμίσει πως η μαγεία της ζωής είναι ακριβώς εδώ, μέσα στις λεπτομέρειες που συχνά προσπερνάμε.
