Ο κόσμος του κρασιού συνεχίζει να εξελίσσεται και να εκσυγχρονίζεται με άλματα. Το κρασί, η τεχνολογία και η επιστήμη συνδέονται ολοένα και περισσότερο. Η επιστήμη έχει πολλά να μας πει στο γευστικό κομμάτι.
Ζούμε καθημερινά εμπιστευόμενοι τις αισθήσεις μας. Η όραση, η όσφρηση και η γεύση μας βοηθούν να επιβιώσουμε στη ζούγκλα της κοινωνίας και μας προσφέρουν συνεχώς χρήσιμες πληροφορίες. Γιατί λοιπόν να μην τις εμπιστευτούμε την ώρα της γευσιγνωσίας;
Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι αισθήσεις συμμετέχουν σε όλα τα βήματα μιας γευσιγνωσίας. Αλλά δεν πρέπει να τις εμπιστευόμαστε πλήρως, καθώς υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που απειλούν την κρίση μας όταν δοκιμάζουμε ένα κρασί. Και το χειρότερο είναι ότι πολλές φορές δεν το γνωρίζουμε. Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι η Νεύρο-οινολογία.
Μπορούμε να αντιληφθούμε περισσότερο ή λιγότερο, να είμαστε περισσότερο ή λιγότερο επικριτικοί ανάλογα με πολλές μεταβλητές. Προσωπικές πτυχές όπως η ψυχική μας κατάσταση, οι περιορισμοί μας, οι αντιλήψεις μας, περιβαλλοντικές πτυχές όπως ο φωτισμός, που βρισκόμαστε, αν είμαστε σε μια ομάδα ή όχι ή αν είμαστε με άτομα που εκτιμούμε ή όχι. Ακόμα από τις πολιτιστικές μεταβλητές, μπορούν να μας επηρεάσουν όπως σε ποιες χώρες, αλλά και περιοχές και ακόμη και τοποθεσίες.
Η νεύρο-οινολογία γεννήθηκε για να λύσει αυτό το είδος προβλήματος. Είναι ένας επιστημονικός κλάδος που προσπαθεί να εφαρμόσει λύσεις σε αυτά τα γευστικά «προβλήματα». Αυτή η θεωρία βασίζεται στο γεγονός ότι το άρωμα και η γεύση του κρασιού δημιουργείται στον εγκέφαλό μας. Έτσι η ευχαρίστηση που παράγει θα επηρεαστεί από τη σχέση μας με το κρασί.
Το βιβλίο που διαβάζω τώρα το «Neuroenology: How the Brain Creates the Taste of Wine» του Gordon M. Shepherd, μας βοηθά να εντοπίσουμε αυτές τις πιθανές μεταβλητές που επηρεάζουν, να τις κατακτήσουμε και τελικά να βελτιώσουμε την τεχνική της γευσιγνωσίας μας.
Ένα άλλο πολύ καλό βιβλίο πάνω στο ίδιο θέμα που διάβασα πρόσφατα είναι το «I Taste Red: The Science of Tasting Wine» του Jamie Goode.
Με λίγα λόγια, η νεύρο-οινολογία μας δίνει εργαλεία για να τελειοποιήσουμε τη γεύση. Αυτά τα εργαλεία δεν είναι τίποτα άλλο από τη δική μας αίσθηση όσφρησης, γεύσης και όρασης, αλλά να γνωρίζουμε πώς να χρησιμοποιούμε νευρολογικά και ψυχολογικά στοιχεία για να τα οξύνουμε. Και πάνω από όλα, το πιο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ότι, ανάλογα με μια πληθώρα μεταβλητών, οι αισθήσεις μας μπορεί να μας εξαπατούν.
