Ευτυχώς, ανάμεσα μας, υπάρχουν και οι καλλιτέχνες οινοποιοί που συνήθως δεν τους ενδιαφέρει πολύ η εξέλιξη της τεχνολογίας και να θέλουν να ακολουθούν την τεχνολογία και τις τελευταίες τάσεις οινοποίησης. Υπάρχουν αυτοί που επιδιώκουν περισσότερο ένα διάλογο με τη φύση, με το στυλ που πρέπει να διαμορφωθεί σιγά σιγά και που είναι συχνά μια αρμονική συγχώνευση των χαρακτηριστικών της γης, της προσωπικότητας, της ανησυχίας και της ευαισθησίας τους.
Που δεν ψάχνουν το τέλειο, ούτε προσπαθούν για την τελειότητα. Δεν ξοδεύουν το χρόνο τους στην εξωτερική συσκευασία και δεν επιδιώκουν ποτέ μια σταθερή παραγωγή. Δεν κάνουν τυποποιημένα κρασιά που να μοιάζουν μεταξύ τους ακόμη και αν τα χωρίζει ένας ωκεανός. Τέτοιους οινοποιούς που τα κρασιά τους όταν τα δοκιμάζεις και προσπαθείς να τα κατανοήσεις και να βρεις τα χαρακτηριστικά τους, κάθε φορά είναι μια εμπειρία από μόνη της, μια από τις χαρές και τη μαγεία του κρασιού.
Με τα χρόνια γευσιγνωσίας, έμαθα σιγά σιγά πώς να ξεχωρίζω τα υπέροχα για μένα κρασιά που μου προσφέρουν μια αισθητική εμπειρία από αυτά που δεν το κάνουν.
Όλα τα καλλιτεχνικά κρασιά που μου αρέσουν έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, μια εξαιρετική καθαρότητα ή αγνότητα μπορώ να πω. Για μένα αυτή η καθαρότητα δεν σημαίνει ότι το κρασί είναι καθαρό σαν κρύσταλλο, αλλά εννοώ τα χαρακτηριστικά της ίδιας της ποικιλίας σταφυλιού, τα χαρακτηριστικά του αμπελώνα και τα χαρακτηριστικά του κλίματος της χρονιάς, τα οποία αποτυπώνονται προσεκτικά από τον οινοποιό στο κρασί.
Και αυτές οι ιδιότητες, ή καθαρότητα, είναι η καλλιτεχνική αίσθηση που πραγματικά φέρνει ένα κρασί στην ψυχή.
Αυτά τα κρασιά, που μπορεί να μην κερδίζουν χρυσά σε διαγωνισμούς, ούτε την προσοχή διεθνών μεγάλων επωνύμων, είναι συνήθως αυτά τα κρασιά που χαρακτηρίζονται από την καθαρότητα, που μου δίνουν την μεγαλύτερη ευχαρίστηση και με ταξιδεύουν.
Είμαι πολύ τυχερός που γνωρίζω τέτοιους οινοποιούς και στην Κύπρο και στην Ελλάδα και μου δίνετε η ευκαιρία συχνά να δοκιμάζω τα μαγικά κρασιά τους.
