Η αισθητική εκτίμηση και η απόλαυση στην ομορφιά απαιτούν μια πρώτη προσέγγιση του αντικειμένου από την αντίληψη των αισθήσεων. Παραδοσιακά και σε όλες τις τέχνες, οι αισθήσεις της όρασης και της ακοής (Στη φιλοσοφία αναφέρονται ως οι ανώτερες αισθήσεις) θεωρούνται από πολλούς φιλόσοφους και στοχαστές οι μόνες ικανές να διευκολύνουν την πρόσβαση σε έργα τέχνης ως οι μόνες που μπορούν να μας προσφέρουν μια αισθητική εμπειρία.
Με την πρώτη, την όραση, και μέσω του φωτός, είμαστε σε θέση να συλλάβουμε τις εικόνες, τα σχήματα, τα χρώματα, τις γραμμές ή τους όγκους που αντιπροσωπεύουν τις εικαστικές τέχνες. Με την ακοή, υπεύθυνη για τη λήψη ήχων ως μετάφραση των δονήσεων του ατμοσφαιρικού περιβάλλοντος, αναγνωρίζουμε τις χαρακτηριστικές συχνότητες, τόνους και αρμονίες της μουσικής.
Οι άλλες αισθήσεις (χαμηλότερες αισθήσεις), όπως η όσφρηση, η γεύση και η αφή, έχουν αμφισβητηθεί από τους μεγάλους φιλόσοφους και στοχαστές για λόγους γνωσιολογικούς, φαινομενολογικούς, ηθικούς και αισθητικούς.
Το κρασί ως τέχνη και αισθητική εμπειρία έρχεται να το αλλάξει αυτό και να το αντιστρέψει. Η όσφρηση, γεύση και αφή μπορούν να ερμηνευτούν ως οι ανώτερες αισθήσεις για την εκτίμηση, απόλαυση και ομορφιά του κρασιού και η όραση και ακοή ως οι χαμηλότερες.
Την ομορφιά και αισθητική εμπειρία του κρασιού, είναι κάτι που τη νιώθουμε από τη στιγμή που το μυριζόμαστε, το βάζουμε στο στόμα μας και μεταφράζεται σε όνειρα, συναισθήματα, ταξίδια, μνήμες και πολιτισμό.
