Το να μπορέσουμε να ανοίξουμε το μυαλό μας και να απαλλαγούμε από προκαταλήψεις και έννοιες που έχουν προκαθοριστεί από την αγορά, από άλλους και από τις κριτικές, είναι ζωτικής σημασίας για να κατανοήσουμε τι είναι πραγματικά το κρασί για εμάς.
Το καλύτερο κρασί στον κόσμο δεν υπήρχε, δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Ο καθένας από εμάς έχει το «καλύτερο κρασί στον κόσμο» σύμφωνα με τα προσωπικά του γούστα, το κατώφλι αντίληψης του και την αγοραστική του δύναμη.
Αν αφήσουμε στην άκρη τις αντικειμενικές ιδιότητες του κάθε κρασιού και που προσπαθούν να αξιολογήσουν οι ειδικοί, δεν υπάρχουν ποικιλίες, δεν υπάρχουν terroirs, δεν υπάρχουν μάρκες, δεν υπάρχουν στυλ κρασιού που καθορίζουν αν ένα κρασί είναι μεγάλο ή όχι. Υπάρχουν στιγμές. Στιγμές που ένα κρασί θα μας φαίνεται απίστευτο, λόγω του ίδιου του κρασιού, λόγω του περιβάλλοντος, λόγω του φαγητού, λόγω της διάθεσής μας. Μοναδικές, αυστηρώς προσωπικές και ανεπανάληπτες στιγμές.
