Σε συνέχεια των άρθρων μου για το κρασί και την τέχνη σήμερα γράφω για τον διάσημο πίνακα του Βαν Γκογκ. Αυτός ο πίνακας βρίσκεται στο Μουσείο Πούσκιν στη Μόσχα. Ήταν ο μοναδικός πίνακας που πούλησε ο ζωγράφος εν ζωή.
Η μετα-ιμπρεσιονιστική ελαιογραφία του Βίνσεντ βαν Γκογκ προβάλει πολύ περισσότερα από ένα έργο. Είναι από μόνο του μια μαρτυρία μιας πολιτιστικής συνάντησης που ευθυγράμμισε το κρασί στην εξέλιξη του ανθρώπου.
Η ημερομηνία εκτέλεσης αυτού του έργου από τον Βαν Γκογκ σχεδόν συμπίπτει με την καταστροφή που επηρέασε την αμπελοκαλλιέργεια, με την εμφάνιση της φυλλοξήρας. Η πανούκλα είχε καταπολεμηθεί μόλις πριν από 20 χρόνια, δηλαδή, ο Βαν Γκογκ απεικόνισε νέους αμπελώνες, που είχαν καρποφορήσει μόνο για δύο δεκαετίες. Ολοκληρώθηκε το 1888.
Ο Βαν Γκογκ πήγε στην Αρλ, μια πόλη στη νότια Γαλλία, τον Φεβρουάριο του 1888, αναζητώντας το φως της Προβηγκίας. Εκεί ζωγράφισε πολλούς πίνακες αναμεσά τους και το «The Red Vineyard».
Σε ένα από τα γράμματα που έστειλε στον αδερφό του Τέο, ο Βαν Γκογκ του λέει ότι σε μια βόλτα είδε έναν αμπελώνα «Ένα κόκκινο αμπέλι, όλο κόκκινο σαν κόκκινο κρασί. Στο βάθος κιτρίνιζε, κι ύστερα ένας πράσινος ουρανός με τον ήλιο, και η γη μετά τη βιολετί βροχή, που έλαμπε εδώ κι εκεί έπιανε την αντανάκλαση του ήλιου που δύει». Ένα αμπέλι που δεν θα διστάσει αργότερα να το ζωγραφίσει από μνήμης.
Το «The Red Vineyard» αποτυπώνει τη στιγμή του τρύγου σε ένα φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα που τυλίγει τον αμπελώνα σε κοκκινωπούς τόνους . Η ιδέα είναι απλή, εξακολουθεί να είναι μια εικόνα που αντιπροσωπεύει τις γυναίκες που εργάζονται σε έναν αμπελώνα. Ο Βαν Γκογκ μπόρεσε να αποτυπώσει με τη σχεδόν παιδική χάρη που τον χαρακτηρίζει μια σκηνή από την καθημερινότητα της Προβηγκίας. Ο τολμηρός χρωματισμός τραβά γρήγορα τα βλέμματα. Οι γυναίκες εξαντλημένες από το μάζεμα των σταφυλιών που θα δημιουργήσουν το κρασί συμμετέχουν χωρίς να το γνωρίζουν σε μια συμφωνία παλλόμενου χρώματος.
Σε ένα άλλο γράμμα του στον αδελφό του, είχε γράψει, που υποδηλώνει ότι το κρασί ήταν πολύ σημαντικό στη ζωή του, «Κάθε μέρα παίρνω το φάρμακο που ο ασύγκριτος Ντίκενς συνταγογραφεί κατά της αυτοκτονίας. Αποτελείται από ένα ποτήρι κρασί, ένα κομμάτι ψωμί με τυρί και μια πίπα».
