Ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα, ο Joan Mirò, με το έργο του, «Το μπουκάλι κρασί» του 1924, παρέχει την ερμηνεία του για την ένωση της τέχνης, του κρασιού και της ζωής με ένα σουρεαλιστικό τρόπο.
Με αυτό το έργο βρισκόμαστε σε ένα κλίμα σουρεαλιστικής αφαίρεσης. Ο χώρος της ζωγραφικής είναι ένα περιβάλλον χωρίς σύνορα, στο οποίο τα στοιχεία φαίνεται να κυμαίνονται και τα σχήματα αναμειγνύονται μεταξύ τους.
Το μόνο «πραγματικό» και εύκολα αναγνωρίσιμο στοιχείο στον πίνακα είναι το μπουκάλι κρασί, που εισάγεται σε ένα μη συμβατικό πλαίσιο και κατοικείται από περίεργα πλάσματα, όπως το έντομο με πορτοκαλί φτερά που βλέπουμε στο δεξί μισό της εικόνας. Το πρασινωπό γυαλί είναι διαφανές. και ο λαιμός της φιάλης είναι λεπτότερος από τον κανονικό.
Αυτό που φαίνεται να έχει σημασία στον πίνακα είναι το γράψιμο στο μπουκάλι που είναι εύκολα αναγνωρίσιμο: “VI”, το οποίο σύμφωνα με τους κριτικούς τέχνης μπορεί να έχει τη διπλή έννοια του κρασιού (vin) και της ζωής (vie).
Είναι ένας συμβολικός δυϊσμός που ταιριάζει απόλυτα με την ιδέα μιας μεταφορικής σύντηξης μεταξύ της τέχνης και της ζωής και που αποτελεί και μια μεταφυσική εννοιολογική βασική πτυχή του κρασιού.
