Το κρασί είναι τέχνη, είναι ποίηση, είναι έκφραση προσωπικότητας και πολιτισμού. Για να είσαι οινοποιός χρειάζεται ευαισθησία, χρειάζεται ανθρωπιά. Χρειάζεται σωματική επαφή με τα αμπέλια, με το σταφύλι, πρέπει κυριολεκτικά να βάλεις τα χέρια σου στο κρασί.
Πάνω από όλα, οι οινοποιοί έχουν διαφοροποιήσει την τεχνική από την τεχνολογία. Το πρώτο είναι η κατανόηση της διαδικασίας ως μέσου μετασχηματισμού της φύσης από τον άνθρωπο, αφού η τεχνολογία μπορεί να αγοραστεί και να εφαρμοστεί πολύ εύκολα.
Η χρήση της τεχνολογίας χωρίς την κατανόηση της τεχνικής, επιφέρει τυποποιημένα κρασιά, που είναι ίδια, επίπεδα, χωρίς ενδιαφέρον και χωρίς να προκαλούν συναισθήματα. Αυτό δεν κάνει κάποιον οινοποιό.
Τα συναισθήματα μέσα μας βγαίνουν, όταν αναμιχθούν με αυτά που υπάρχουν ήδη μέσα στη φιάλη.
Φωτογραφία: Προσωπικό αρχείο, Αμπελώνας Margelina, Οινοποιείο Ζαμπάρτας
