Η τυφλή γευσιγνωσία ή η απόφαση να δοκιμάσουμε ένα κρασί χωρίς καμία εξωτερική επιρροή θεωρείται η πιο δίκαιη γευσιγνωσία από όλες.
Οι λόγοι είναι αρκετοί. Όταν μια γευσιγνωσία είναι τυφλή, ο δοκιμαστής δεν μπορεί να γνωρίζει απολύτως τίποτα για το κρασί που πρόκειται να δοκιμάσει, δεν πρέπει να έχει ιδέα από ποιο οινοποιείο προέρχεται και, φυσικά, δεν πρέπει να δει την ετικέτα ή την κάψουλα. Έτσι, μη έχοντας καμία πληροφορία για το εν λόγω κρασί, το μόνο που θα επηρεάσει τον γευσιγνώστη θα είναι το κρασί, εξ ου και η σημασία της.
Η επιρροές που μπορεί να έχει ένας δοκιμαστής είναι πολλές και εξηγούνται στο άρθρο μου Κλίμακες και παράγοντες αξιολόγησης κρασιών https://bit.ly/3jvIAuU
Πώς ακριβώς πραγματοποιείται μια τυφλή γευσιγνωσία; Αρχικά, τα μπουκάλια καλύπτονται σχεδόν εξ ολοκλήρου με μια υφασμάτινη ή χάρτινη σακούλα, φαίνεται μόνο ένα μέρος του λαιμού με αφαιρεμένα τα καψούλια. Τα προς δοκιμή κρασιά ομαδοποιούνται και οργανώνονται σε κρασιά του ίδιου στυλ, ποικιλιακές συνθέσεις, σοδειές και ονομασίες.
Τότε είναι η ώρα να δοκιμάσουμε το κρασί και να καταγράψουμε τη βαθμολογία που θέλουμε να του δώσουμε.
Ένα τεστ που μπορούμε να κάνουμε με παρέα φίλων είναι το εξής. Έχοντας προετοιμάσει ένα μπουκάλι κρασί για τυφλή δοκιμή, στους μισούς της παρέας τους λέμε ότι είναι ένα κρασί που κοστίζει 100 ευρώ και στους άλλους μισούς τους λέμε ότι κοστίζει 5 ευρώ.
Μετά τους αφήνουμε να κάνουν την αξιολόγηση. Οι απαντήσεις θα εκπλήξουν, αφού θα υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων και αυτό θα σημαίνει ότι η τιμή θα τους έχει επηρεάσει πολύ.
Όπως έχω ξαναπεί, στην περίπτωση των ειδικών ή γευσιγνωστών η τυφλή δοκιμασία, αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μια αρένα στην οποία εκτίθενται όλες οι δυνάμεις και οι αδυναμίες μας, με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να είναι για πολλούς μια καλή θεραπεία της ταπεινοφροσύνης και μια αποτελεσματική επαφή με το περίφημο απόσπασμα του Σωκράτη «ξέρω μόνο ότι δεν ξέρω τίποτα».
