Σε γευσιγνωσίες κρασιού, ακούμε πολύ συχνά τη λέξη «Φρεσκάδα». Τι είναι λοιπόν αυτή η φρεσκάδα που ακούμε και πως την αντιλαμβανόμαστε.
Η φρεσκάδα αναφέρεται στη σύντηξη της οξύτητας στο κρασί με τα φρουτώδη, λουλουδάτα και άλλα γευστικά χαρακτηριστικά του, που φέρνει μια ευχάριστη γεύση, η οποία αποτελεί θετική αξιολόγηση της ποιότητας της οξύτητας του κρασιού.
Η αίσθηση της φρεσκάδας δεν είναι απλώς ένα μέτρο της οξύτητας ή της τιμής του pH στο κρασί, αλλά μια αισθητηριακή αξιολόγηση. Είναι μια εμπειρία ενός κρασιού που είναι γεμάτο φρουτώδεις γεύσεις, που παραμένει στο στόμα και σβήνει τη δίψα.
Απαραίτητος παράγοντας για τη φρεσκάδα στο κρασί είναι η οξύτητα. Αίσθηση της φρεσκάδας όμως δεν υπάρχει μόνο σε κρασιά με υψηλή οξύτητα. Ακόμα και κρασιά μεσαίας και χαμηλής οξύτητας μπορούν να φέρουν μια αίσθηση φρεσκάδας. Το κλειδί εξαρτάται από την ισορροπία στην οξύτητα του κρασιού με το αλκοόλ ή και στις τανίνες αν αναφερόμαστε σε κόκκινο κρασί.
Εάν η αλκοόλη ενός κρασιού είναι πολύ υψηλή ή οι τανίνες είναι πολύ βαριές, πρέπει να έχει αντίστοιχα υψηλότερη οξύτητα για να το ισορροπήσει. Το να επιτευχθεί μια ισορροπία μεταξύ της οξύτητας, του αλκοόλ και των τανινών κατά τη διαδικασία της παρασκευής είναι πολύ σημαντικό για να δημιουργηθεί ένα φρέσκο στυλ κρασιού. Η επιλογή του σωστού χρόνου, η κατάλληλη διαβροχή για την εξαγωγή του σωστού χρώματος, τανινών και γεύσεων, καθώς και η προστασία του κρασιού από την υπερβολική οξείδωση κατά τη διαδικασία παρασκευής, παλαίωσης και εμφιάλωσης είναι όλες λεπτομέρειες που δίνουν μεγάλη σημάσία οι οινοποιοί.
Ακόμα και κρασιά υψηλής ποιότητας, μετά την παλαίωση, μπορούν ακόμα να φέρουν φρεσκάδα, λουλουδάτες και φρουτώδεις γεύσεις και να διατηρήσουν την καλή οξύτητα.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας παλαίωσης, φυσικά η οξύτητα θα γίνει πιο ήπια και οι τανίνες θα στρογγυλοποιηθούν και θα μαλακώσουν, οπόταν και η γεύση του παλαιωμένου κρασιού θα είναι πιο ήπια.
