Ο κόσμος του κρασιού είναι μεγάλος, γεμάτος ερμηνείες και συχνά προκύπτουν μικρά μπερδέματα που γίνονται δημοφιλή σε πολλούς οινόφιλους, προκαλώντας λάθη. Η διαφορά της επίγευσης και της ρετρορινικής(retronasal) γεύσης είναι μία από τις περιπτώσεις.
Σε πολλά οινικά λεξικά, τεχνικά, η ρετρορινική αναφέρεται στα αρώματα και τις αισθήσεις που επιστρέφουν στη μύτη μας κατά την δοκιμασία ή την κατάποση του κρασιού. Είναι μια διαδικασία που ξεκινά από την κίνηση ώθησης του φάρυγγα που, κατά την κατάποση, και προκαλεί στο κρασί να απελευθερώσει αισθήσεις και αρώματα, πίσω προς τα ρουθούνια.
Ωστόσο, η επίγευση είναι κάτι πιο γενικό που αναφέρεται σε αρώματα, γεύσεις και αισθήσεις που μένουν στο στόμα μας αφού δοκιμάσουμε ή πιούμε το κρασί (όχι μόνο στη μύτη). Η επίγευση, όπως και η γεύση(flavor) είναι μια πολύ ευρύτερη έννοια και περιλαμβάνει πολλές περισσότερες πτυχές από τις ρινικές αισθήσεις και γεύσεις. Προκύπτει από ένα συνδυασμό γεύσεων, αρωμάτων και άλλων αισθήσεων. Απαιτεί την ενσωμάτωση όλων των αισθήσεών μας, καθεμίας με τους δικούς της μηχανισμούς και είναι εν μέρει ο λόγος για τον οποίο ενεργοποιούνται πολλές περιοχές του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας κρασιού.
Κατά κάποιο τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι αν αναφερθούμε στην επίγευση, εντάσσουμε κατά κάποιο τρόπο και την ρετρορινική φάση του κρασιού.
Τέλος πρέπει να θυμόμαστε ότι το κρασί είναι φτιαγμένο για να το απολαμβάνουμε και μπορούμε να το κάνουμε και χωρίς εκτενή γνώση των τεχνικών στοιχείων.
