Οι μύθοι γύρω από την κάτω κοιλότητα του μπουκαλιού κρασιού είναι ποικίλοι. Αυτό που έχει ευδοκιμήσει περισσότερο μέχρι σήμερα λέει ότι όσο πιο βαθύ και πιο κοίλο, τόσο καλύτερη είναι η ποιότητα του ποτού.
Το κάτω μέρος της φιάλης επίσης δεν έχει καμία υλικοτεχνική λειτουργία ή λειτουργία συγκράτησης ιζημάτων σε παλαιωμένα κρασιά.
Η κοιλότητα υπάρχει για λόγους ασφάλειας. Όσο πιο βαθιά είναι η τρύπα, τόσο περισσότερο γυαλί χρησιμοποιείται, δηλαδή περισσότερη επιφάνεια. Με αυτόν τον τρόπο, η εσωτερική πίεση κατανέμεται καλύτερα, μειώνοντας τις πιθανότητες να σπάσει το πιο εύθραυστο μέρος του μπουκαλιού, ακριβώς το κάτω μέρος. Γι’ αυτό το λόγο τη συναντάμε περισσότερο σε μπουκάλια σαμπάνιας ή αφρώδων οίνων.
Το γεγονός ότι τα μεγάλα και ακριβά κρασιά είναι συνήθως σε μπουκάλια με βαθύτερες κοιλότητες είναι ότι αυτά τα κρασιά έχουν την οικονομική δύναμη να έχουν ένα τέτοιο μπουκάλι. Εξάλλου, με περισσότερο υλικό, το προϊόν, φυσικά, γίνεται πιο ακριβό. Δεν σημαίνει όμως ότι ένα μεγάλο ακριβό κρασί δεν μπαίνει σε ένα μπουκάλι χωρίς κοιλότητα. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ του μπουκαλιού και της ποιότητας του κρασιού.
